مثل تندیس فروریخته کورم، لالم

مثل تندیس فروریخته کورم، لالم
جسد زنده ی در معرض اضمحلالم

مثل وقتی که تو رفتی به سفر غمگینم
مثل وقتی که بخندی به کسی بدحالم

کودک تشنه ی آغوش توام بیخود نیست
صبح ها یکسره غر می زنم و می نالم

خواستم با نفست لحظه ای آرام شوم
گوشی ات گفت که:"از صبح سحر اشغالم"

هرچه از صبح در خانه ی حافظ رفتم
" بوی بهبود ز اوضاع..." نیامد فالم

چای می خوردم و دنبال قوافی بودم
زنگ زد دیر شده زود بیا دنبالم...

-آرش شفاعی